kikiriki

.
πια, πολύς κόσμος ερχόταν.
καθόταν λίγο στις εξέδρες
να σκοτώσει το χρόνο του
πριν την επόμενη στάση,
να μπορεί να πει
‘ναι, ήμουν και ‘γω εκεί...
ναι όπως τα λένε είναι...’
.
είχε ήδη κρατήσει πολλά μερόνυχτα ο αγώνας
και το τέλος του δεν διακρίνονταν
πουθενά στον ορίζοντα.
λες και ο ορίζοντας
ήταν απλά άλλος ένας στόχος
στο οποίο έφταναν
για να ξαποστάσουν -
χώρια -
πριν συνεχίσουν
για τον επόμενο
.
πια, γνώριζαν αρκετά καλά
ο ένας τον άλλον,
ήξεραν πόσο ακούραστοι ήταν
πόση μέθοδο υπήρχε στην τρέλα τους
πόση δύναμη και έμπνευση κρυβόταν
μέσα τους
.
σύντομα δεν άκουγαν
του κόσμου τις κραυγές
γιατί ο κόσμος ερχόταν για λίγο,
λες και από ένα άλλο σύμπαν-
και έμενε για λίγο,
ενώ οι δυο τους
κλειδωμένοι στον αγώνα τους
καταλάβαιναν μόνο αυτόν
.
και, ναι, έτσι όπως τα λένε είναι…
.
κλαίνε και οι δυο τους
δέσμιοι της επαναλαμβανόμενης κίνησης τους,
της ανάτασης
της εξόρμησης
της επανάκλησης
…όλα για μια επανάκτηση που κανείς δεν καταλαβαίνει
.
και όσο κλαίει ο ένας
αναρωτιέται
πόσες φορές μπορεί
να του κουνήσει το κόκκινο πανί
και να του το τραβήξει
σαν τη γη κάτω από τα πόδια του
την τελευταία δυνατή στιγμή
.
και όσο κλαίει ο άλλος
αναρωτιέται
πόσες φορές μπορεί
ένας ταύρος
να ορμήσει στο ίδιο κόκκινο πανί
πριν βάλει στόχο
και γραμμή
για την καρδιά του την ίδια
.