Η ΛΕΞΗ
...και τότε
ερωτεύτηκε μια λέξη...
.
τη κοιτούσε -
την άφηνε να αιωρείται
.
την παρατηρούσε
τη χαιρόταν
όπως ήταν
μετέωρη,
ανάλαφρη,
όση ώρα έκανε
βουτιές και σάλτους
.
της χαμογελούσε
.
την άφηνε να κάνει τούμπες,
να παίζει
όση ώρα ήθελε
.
δεν την πείραζε
όταν ερχόταν
και ανακατευόταν στα μαλλιά της
όταν τη σκουντούσε
και τη ξυπνούσε
.
την πρόσεχε πολύ
τη λέξη,
μη κάνει κάποιο λάθος
...και εξαφανιστεί
ερωτεύτηκε μια λέξη...
.
τη κοιτούσε -
την άφηνε να αιωρείται
.
την παρατηρούσε
τη χαιρόταν
όπως ήταν
μετέωρη,
ανάλαφρη,
όση ώρα έκανε
βουτιές και σάλτους
.
της χαμογελούσε
.
την άφηνε να κάνει τούμπες,
να παίζει
όση ώρα ήθελε
.
δεν την πείραζε
όταν ερχόταν
και ανακατευόταν στα μαλλιά της
όταν τη σκουντούσε
και τη ξυπνούσε
.
την πρόσεχε πολύ
τη λέξη,
μη κάνει κάποιο λάθος
...και εξαφανιστεί
2 Comments:
Με τη λέξη θα συναντήσεις πάσης φύσεως αλλόκοτα (συγγενικό με τη φραγκόκοτα).
Τα σχόλιά μου, από κοντά, βέβαια.
J't'embrasse,
Ν
Έτσι είναι οι λέξεις πετάνε, γλιστράνε, σπάνε...Κι άντε να τις πιάσεις μετά...
Post a Comment
<< Home